Tsja, Schäffer zit niet meer in Thailand, maar gewoon daar waar die al zijn hele leven heeft gezeten; terug in Den Haag, Holland. Niet meer tussen de Aziatische Pinda Peters maar gewoon weer terug tussen de Jannen met hun uitgestreken peen en uien gezichten. Leuk ? ach er zijn ergere dingen. Als ik uit mijn raam kijk dan zie ik aan de overkant van de straat een afgebrand huis. Dat huis was tot voor kort van ene mevrouw Saur. Zij was ( en is nog steeds) de buurtheks. Zo’n drie maanden geleden heeft mijn zus Esther het huis van mevrouw Saur gekocht, Esther was net vol goede moed begonnen om samen met man Mahesh de boel rigoreus op te knappen. Dit was geen overbodige luxe; het huis van mevrouw Saur heeft er jarenlang bijgelegen als buurtspookhuis. Kinderen van ver buiten de wijk kwamen er zo nu en dan een kijkje nemen. Ze slopen dan voorzichtig door de overwoekerde tuin en gluurden dan door een van de ramen naar binnen. Ook hebben in de loop van de afgelopen drie decennia wel honderden zwerfkatten opvang bij de eenzame heks gevonden Dit heeft er voor gezorgd dat het interieur er nogal uitgewoond uit zag. De dag voordat wij op vakantie naar Thailand gingen waren ijverige werklui bezig om steigers rondom het huis op te bouwen. Dat was mooie gepland van mijn zus en zwager. Als wij terug zouden komen zou er al heel wat werk verzet zijn en het uitzicht zou een stuk verbeterd zijn. Het noodlot bepaalde echter anders. Toen ik enkele dagen na vertrek uit Holland in een leuk hotel aan de River Kwai zat, besloot ik om op het internet te kijken wat het nieuws was zo’n elfduizend kilometer verderop. Het plaatselijke Haagse nieuws was goed te volgen op de site van de Haagsche Courant. Ik was best benieuwd of Ado al aan het ballen was in het nieuw geopende stadion. Nadat ik de pagina geladen had en het landelijke nieuws vluchtig had gelezen, klikte ik op de banner waarop stond “nieuws uit Den Haag”. Het duurde enkele trage secondes voordat de pagina zichtbaar werd. Ik las een onheilspellende kop : GROTE UITSLAANDE BRAND IN DE GALILEISTRAAT. Het bericht werd begeleid met een foto van het huis van mevrouw Saur, sorry van Mahesh en Esther. Een vreemd gevoel in mijn onderbuik nam bezit van me. Ik moest even diep ademhalen voordat ik het berichtje begon te lezen. Gelukkig las ik al snel dat er geen slachtoffers waren gevallen. Ik las ook in het bericht, dat de politie zelfs uit het - toch ver weg gelegen - Benoordenhout telefoontjes had ontvangen van verontruste mensen die klaagden over een sterke brandlucht. Ik zag het meteen voor me. Zo’n al vele jaren gepensioneerd en zwaar overbejaard stel, dat om half vier ’s-Nachts dolend door hun luxe appartement op zoek is naar de brandhaard. Manlief die al voor de zesde keer neurotisch heeft gecontroleerd of de gaskraan van het fornuis wel goed is gesloten. Na een driekwartier zoeken natuurlijk niets kunnen vinden en toen gezamenlijk tot de conclussie gekomen dat de brand ergens anders vandaan moest komen. Daarna even voor de zekerheid oom agent gebeld want stel je voor dat er een grote ramp was gebeurd in de haven van Rotterdam ! Je weet het maar nooit, de wind was door Piet Paulusma voor die bewuste zaterdagavond voorspeld vanuit het zuiden. Eenmaal terug in de hotelkamer heb ik Esther nog even gebeld. Ik was net als die vent uit het Benoordenhout; best wel nieuwsgierig. Ik wilde weten of de eventuele daders al waren gepakt. Esther klonk over de telefoon rustig en kon beschouwend over het hele gebeuren praten. Gelukkig was mijn gemoedstoestand hiermee weer bij het oude vertrouwde en kon ik verder gaan met mijn onbezorgde vakantie. Inmiddels zijn wij al ruim een week weer in Nederland. Het hele circus is weer begonnen. Het was best moeilijk om weer met het werk te beginnen. Na één vrije dag werd ik dinsdagavond weer verwacht in Scheveningen, waar ik op de loonlijst sta bij Neerlands enigste legale gokhal. Dolle pret dus. Nu een week later begin ik mij pas te beseffen hoe fijn ik het wel heb gehad in Thailand. Een mooie reis waarin we veel leuke dingen hebben gedaan en ook veel mooie dingen hebben gezien. Voor al die momenten die gaan komen waarop ik mij verveel, erger, irriteer of noem maar op wat, zal ik proberen terug te vallen op mijn herinnering aan deze mooie zomer. Daarom nog een paar laatste foto’s zodat ook jullie nog even mee kunnen genieten.
