30 juli & 31 Juli - Kanchanaburi

Vanmorgen uitgechecked van ons hotel in Bangkok. Met de taxi naar Thonburi treinstation, voor een treinrit van ruim twee uur naar Kanchanaburi. Door de week rijden er twee treinen per dag. Het zijn treinen van de derde klasse dus lekker met houten banken en zonder airco. Om twee uur 's-middags vertrok de trein. We hadden wat water ingeslagen en gingen op weg. De rit was vooral het laatste stuk erg mooi. Tijdens de rit stopte de trein bij verschillende stations. Tijdens de stops klommen mensen met drinken en etenswaar naar binnen. We hebben lekker een sate babi gegeten met wat pandan rijst. Was best wel spannend of onze tere maagjes hier wel tegen konden maar gelukkig hebben nergens last van gehad. De twee uren werden er drie en rondom de klok van half zes waren we in ons hotel gelegen aan de river Kwai aangekomen. Het is hier erg mooi. Overal jungle en het geluid van de bijbehorende vogels. We hebben 's-avond lekker Thais gegeten en zijn om een uur of elf lekker gaan slapen. De volgende morgen zijn we om een uur of zeven opgestaan en hebben wederom uitgebreid ontbeten. Na het ontbijt zijn we naar de river Kwai Bridge gewandeld. We zijn de brug overgewandeld en hebben ook een bezoek gebracht aan het Jeath war museum. Bij een marktje hebben we voor 120 bath aan Doerian gekocht en deze aan de rivier opgegeten. Na afloop hebben we lekker gezwommen, het was bloedheet. Julian en ik hebben daarom lekker besloten om in de van airconditioning voorziene Pub een uurtje gepoold. Vanavond gaan we naar het centrum van Kanchanaburi om op de plaatselijke markt onze tummies te vullen. Volgende keer weer foto's.

29 juli – Please do not touch the mother of pearl

Ondanks de air conditioning en het lekkere boxspring bed, toch nog voor elkaar gekregen om slecht te slapen.Het gezoem van de airco zorgt ervoor dat je steeds wakker wordt, maar vijf minuten zonder en je bent drijfnat. Dus geslapen met zeg maar interval. Om 9 uur opgestaan en nadat we hadden gedouched op weg naar de ontbijtzaal voor een broodje. De zaal lag op de elfde verdieping. Tot onze verassing was het aanbod niet beperkt tot een broodje. Er was volop keuze tussen verschillende gerechten ; gebakken rijst, Kankoeng in vissaus, een soort Tjap Tjoi, geroerbakt varkensvlees, congee, Engels ontbijt dus bacon and eggs maar ook vers fruit noem maar op of ze hadden het. Ruim een uur later waren we klaar om Bangkok te verkennen. Een taxi bracht ons naar de Ratchawongse Pier aan de Chao Phraya river waar we met een boottaxi voor 12 Bath per persoon naar het Wat Phra Kaew tempelcomplex bracht. Als je met de boot uitstapt kom je via steegjes die bezaaid zijn met kleine winkeltjes en eetstalletjes bij de tempel waar de gouden Boedha ligt verscholen. Samen met nog een paar (honderd) andere toeristen hebben we op ons gemak onze eerste tempel bezocht. Het lijkt een beetje op de efteling met die grote beelden en paleizen, maar is wel leuk om in het echt te hebben gezien. De voeten van de boedha waren ingelegd met mooie stukken parelmoer, er stond een bordje naast met “ do not touch the mother of pearl` erop. Na twee uren monniken en boedha’s in alle vormen en maten te hebben bekeken besloten we dat het tijd werd voor wat anders. Ondanks dat het bewolkt was, was het allemaal redelijk aangenaam. Een klein briesje bracht ons zo nu en dan verlichting. En hebben we lekker rondgewandeld in het Saranrom Park. Omdat we in de buurt van Khao San road waren besloten we ook daar even een kijkje te gaan nemen. We wandelden langs een klong (kanaal). Ondanks dat deze klong er smerig uit zag, weerhield het enkele locals er niet van om even hun potjes en pannetjes om te spoelen of zelfs even een lekker bad te nemen. Naar Khao San road in onze eerste tuctuc. En daarna heerlijk gelunchd in een Thais-Chinees Seafood restaurant. Via een soort garage werden we voor de aquariums gereden en konden we kiezen uit diverse lekkernijen. Nu weet ik dat mijn oog groter is als mijn maag en dat wil ik graag zou houden. Dus besloot ik om mij in te houden en niet teveel te bestellen. Bij voorbaat stond vast dat krab hoog op de menu lijst stond, daarom besteld ik een lekkere krab in curry-sauce. De hoofdober die ons uit de taxi had getrokken vond dit uiteraard een goede keuze en adviseerde om hierbij fried rice with prawns te nemen. Zo gezegd zo gedaan, de bediening werd vanaf dat moment door de gastheer overgelaten aan een persoon van onduidelijk sekse. Dit maakte de pret er echter in geheel niet minder om en niet veel later zaten we te smullen van het lekkers dat door haar of hem bij ons aan tafel werd geserveerd. Nog even lekker zoete mango met sticky rice toe…heerlijk!. Voordat we in het hotel waren aangekomen hebben Julian en ik eerst nog wat fruit gekocht op de markt Rambutan, Salak en Mangistan, van elk een kilo. Daarna hebben we ons omgekleed en op de tiende verdieping van het hotel bezocht. Hier ligt namelijk het zwembad. Heerlijk genieten van de zon en af en toe een duik in het zwembad. Om een uur of half zeven ging de zon onder. Het was een mooi gezicht. Daarna een lekkere douche genomen en omgekleed. Na even op internet te hebben gezeten zijn we weer op weg gegaan naar Khao San road. Het was nu flink druk en overal waren er standjes waar kooplui hun waar aanboden. We hebben nog even een Pad Thai (gebakken noedels) en een soort pannenkoek gegeten. Alles was erg lekker en werd vers op straat voor je neus bereid. Inmiddels was het tegen half elf dus zo stilletjes aan weer tijd om naar het hotel te gaan. Morgen natuurlijk eerst lekker ontbijten en daarna gaan we met de trein richting Kachanaburi – River Kwai…

28 juli – Bangkok Blues

Het nieuwe vliegveld van Bangkok genaamd Suvarnabhumi, ligt op grofweg 25 kilometer afstand van het centrum van Bangkok. Wij hadden gekozen om de Airport Express Bus te nemen. Een bus voorzien van airconditioning en lugage space. Volgens de reclame die voor deze busservice wordt gemaakt, een veilige vorm van vervoer. Om klokslag half zes vertrokken we goedgeluimd op weg naar het centrum, alwaar een familiekamer voor vier personen op ons stond te wachtten. Omdat op zaterdagochtend de snelwegen lang niet zo druk zouden zijn als op een doordeweekse dag, besloot onze chauffeur, het gaspedaal flink in te drukken. Met een snelheid van gemiddeld 120 kilometer per uur, vloog de bus over de Highway. Fly-overs zo hoog als kleine flatgebouwen werden in volle snelheid genomen. Niet alleen onze chauffeur waande zich in de voetsporen van Michael Schumacher, elke idioot met een rijbewijs maakt er een sport van om zo hard mogelijk elkaar te passeren. Kennelijk hebben de meeste Thai een rotsvast vertrouwen in Boedha en in de bijbehorende reïncarnatie. Als voordeel heeft dit gejakker wel dat we binnen een record tijd van drie kwartier , bepakt voor Soi 2 op de Sukhumvit road in hartje Bangkok stonden. Nog even een kleine wandeling naar het einde van de Soi en we waren in het eerste hotel van onze vakantie : Hotel Atlanta.
Helaas was onze kamer nog niet klaar en nadat we onze bagage apart hadden gelegd genoten we onder het genot van een vers geperste vruchtensapje (mango, papaja) van ons ontbijt. Hierna besloten we om de uurtjes tot 12 uur bij het zwembad door te brengen. Na vijf minuten bij het afbraak zwembadje – leek eerder een macrobiotische kweekvijver voor malarie muggen - te hebben gezeten, besloten we onze spullen te pakken en op zoek te gaan naar een andere slaapgelegenheid. Natuurlijk nog wel even de dame bij de receptie op de hoogte gebracht dat we de plannen hadden gewijzigd. Chinatown leek ons een leuke buurt en een taxichauffeur hadden we natuurlijk snel gevonden. Voor 80 Bath ( ong. 1,60 ) zou hij ons wel even bij het hotel brengen. Onderweg probeerde hij ons – geheel volgens de verwachting - van gedachten te doen veranderen. Hij wist wel een paar leuke hotelletjes in de buurt van Patpong night market. Patpong is een leuke buurt voor als je zin hebt in lekkere Thaise stoephoer, maar onze interesse ging even naar iets anders uit. Wij gingen daarom niet op zijn voorstellen in en belande zoals gepland in hartje Chinatown. Het hotel wat ik op internet had gezien had redelijke prijzen, echter eenmaal voor de balie van het hotel blijken deze prijzen een wassen neus. De receptioniste zag een stel vermoeide toeristen, dus de vraagprijs was driedubbel zoals ik ze op het net had gezien. Nu had ik op het internet gelezen dat afdingen bij hotels geheel gebruikelijk was. Nu om een lang verhaal kort te maken, twee minuten later stonden we weer in de bloedhitte van Bangkok. Daarom maar even van de gelegenheid gebruik makenom wat euro’s in te wisselen bij een plaatselijk wisselkantoor. De dames daar wisten wel een mooi hotel voor ons en ook nog eens voor een redelijk prijsje. Op een papiertje werd de naam van het hotel in het Thais opgeschreven, in ieder geval hadden we nu een back-up. Maar eerst even met volle bepakking door de omgeving van Yeowarat road sjokken op zoek naar een ander hotel. Zou denken ik ook niet al te moeilijk moeten zijn. Al gauw was ik door de hitte en vooral de drukte bevangen. Na tien minuten wandelen, toch maar weer een taxi aangehouden. De taxi chauffeur wilde ons wel voor 150 Baht naar het opgegeven hotel rijden. Het lag aan de andere kant van de Chao Phraya river. De slingerende rivier verdeelt Bangkok in twee delen. Na een half uur te hebben gereden door het drukke idiote verkeer kwamen we aan bij het hotel. Het lag in de buurt van het Sai Tai Southern bus terminal station. Voor een kamer voor vier personen vroeg de receptionist zonder blikken of blozen een bedrag van 100 euro. Snel ben ik weer de taxi ingesprongen en gaf de chauffeur opdracht om naar het Prince Palace hotel te rijden. Ik had dit hotel onthouden omdat ik op zoek naar een leuk hotel, van een Nederlandse travelagent een leuke aanbieding voor dit hotel gekregen. Natuurlijk wist hij wel waar dit hotel lag. De vraag was echter of er wel plek was. Geen plek zou betekenen dat we voor niets een half uur door Bangkok moesten rijden. Plots stopte de taxi chauffeur, bij een 7-eleven supermarkt en kocht daar een sim-kaart voor zijn mobiel.
Hij belde de centrale en kreeg daarna het telefoonnummer van het Prince Palace hotel. De receptioniste had gelukkig nog een kamer vrij voor een hele schappelijke prijs. Twintig minuten later stonden we met onze rugzakken in de lobby van het hotel. Na lekker een douche te hebben genomen besloten we even een dutje te gaan doen. Om half vier werden we versuft wakker en nadat we ons hadden opgefrist besloten we om Chinatown beter te gaan verkennen. De taxi haalde ons op voor de deur van het hotel en een tiental minuten later stonden we weer tussen de Chinezen. De vlucht naar Thailand had me echter zo moe gemaakt dat ik verdwaasd door de klamme en warme straten van Chinatown liep. Het was fascinerend om al die Chinezen bezig te zien met hun handeltjes. Goud verkopers, kruiden, gedroogde vis, standjes met verse Doerian, restaurants van twee verdiepingen vol kelners en koks die op grote BBQ’s krabben staan te roosteren, de stoomovens waarin de Dim-Sum mandjes worden gestoomd staan ook gewoon op straat. Daar waar ik voor gekomen was, lekker eten dus, was nu echter geen optie voor mij. Ik moest terug naar het hotel, lekker rusten en bij komen.
’s-Avonds hebben we in een van de hotel restaurants gegeten. Het was een Japans restaurant genaamd Shin Sen. Aan zo’n laag tafeltje hebben we heerlijk Sushi, Sashimi, tempura van vis en garnalen, lekkere salades en verse vruchtensappen gedronken. Na het eten zijn we naar onze kamer gegaan, lekker gedouched en daarna het licht uitgedaan. Morgen weer een nieuwe dag…

27 Juli : Amsterdam – Bangkok

Omdat Schiphol vandaag 171.000 reizigers te verwerken kreeg, was het vandaag de drukste dag ooit op Schiphol. Het vliegtuig waarmee we zouden vertrekken naar Thailand was van de Taiwanese luchtvaartmaatschappij EVA Air. De Boeing 747-400 Combi was het type toestel waarmee wij vandaag om 12:35 zouden vertrekken. Wegens de verwachtte drukte was er via de media een oproep gedaan om ruim op tijd aanwezig te zijn bij de incheck balie. Zo gezegd zo gedaan, Lautje en Oma Bella kwamen ons uitzwaaien en om tien uur ’s-Ochtends waren wij de douane gepasseerd. Na even de tax-free winkeltjes te hebben bekeken en nog wat te hebben gegeten en gedronken liepen wij op ons gemakje naar gate G7 waar ons vliegtuig reeds klaar stond voor vertrek. Nadat we grondig waren gecontroleerd en al onze handbagage door de scanners waren gehaald was het tijd om het vliegtuig in te stappen. Nu snappen de mensen die mij een beetje kennen dat dit voor mij een hele uitdaging moet zijn geweest. Maar goed de tickets waren reeds betaald en Thailand met al haar – culinaire – verleidingen lonkte naar mij dus voor ik wist zat ik vast , op rij 39B Economy Class , als een haring in een ton. De vriendelijke Taiwanese stewardessen deelden bij binnenkomst lekkere warme doekjes uit op jezelf even op te kunnen frissen. Een Hollands meisje een rij voor mij rook even aan het doekje keek er een beetje vreemd naar en wilde er een hapje van nemen totdat ze zag dat het opfrisdoekjes waren. De hoofd stewardesse heette ons welkom in het Chinees en daarna in het steenkolen Engels. Ook de Captain heette ons welkom en verontschuldigde zich voor de verwachtte vertraging van een uur. Inmiddels was het rondom de klok van 1 uur en nogmaals sprak de gezagvoerder ons toe. We hadden blijkbaar groen licht gekregen van de verkeerstoren en mochten vertrekken. Langzaam kwam het gevaarte in beweging, even uitparkeren, daarna een bochtje links en nog een bochtje links, even een landingsbaan oversteken, natuurlijk wel even wachten op de kist van de KLM die van links komt een klein scherp bochtje naar rechts en dan de turbo aan. Hobbel de bobbel en voor je het weet zie je de weilanden onder je geminimaliseerd worden tot een klein lapjesdeken. We vlogen nog over een meer, door flink wat wolken en weet ik niet wat er allemaal te zien was daar beneden. Voor Julian voor wie het de eerste keer was die vloog, genoot van de mooie plaatsjes. Ik was in ieder geval blij toen het vliegtuig gewoon recht vloog. Volgens de monitor moet dat ergens boven Gouda of Giethoorn zijn geweest. Al snel kwamen de stewardessen met de nodige versnaperingen. Gedurende de vlucht kregen we Chinees eten ; Rijst met beef, noedelsoep en als ontbijt gebakken rijst. De dames bleven lopen met de drankjes en waren allemaal erg vriendelijk. Af en toe ging het lampje aan en begon het toestel te schudden en voelde het net alsof het toestel enkele meters naar beneden viel. Na tien uur te hebben gevlogen hoorden we eindelijk de Captain weer. Het was 4 uur in de morgen in Bangkok , temperatuur 30 graden en de daling werd over enkele minuten ingezet. Alles werd door de stewardessen vastgezet het vliegtuig begon inmiddels flink te dalen. Binnen no time zaten we van 13.500 op 8000 foot. Langzaam maakte het toestel een bocht en zagen we Bangkok onder ons verschijnen. Onder me hoorde ik dat het landingsgestel te voorschijn was gekomen. Eindelijk raakten de wielen de grond , veel tijd om rustig uit te rollen had de kapitein denk ik niet want we stonden vrij snel met een schok stil en voor we het wisten stonden we bepakt en bezakt voor de luchthaven van Bangkok. De luchthaven was lekker koel, toen we de draaideur uitliepen , de busterminal in , sloeg de warmte toe. Het leek volgens Mo het apenverblijf in Blijdorp wel, dit vanwege de klamme hitte en bijbehorende geuren. We waren eindelijk in Bangkok.